| |
Και ρωτούσα το γιατί,
γιατί να ζω τέτοια ζωή.
Κι η απάντηση νεκρή,
καρδιά σπασμένη σαν γυαλί.
Ένα ερώτημα πικρό,
πικρό της μοίρας μου γραφτό.
Πήρα χαρτί κι ένα στυλό
κι έγραψα όλα μου τα ανησυχώ.
|Δεν ξεχνώ τα λόγια σου μητέρα,
ούτε τις φωνές του πατέρα.
Όλα αρχίσανε μια μέρα,
που άνοιξα τα μάτια μου και είπα καλημέρα.|
Κι ας μην έμαθα ποτέ
ποτέ δεν με άκουσες καημέ.
Σε άφησα τόσο εαυτέ
νιώθω με ξέχασες κι εσύ θεέ.
Μεγάλη είπαν έχω καρδιά
κ' άντεχα λόγια πολύ βαριά.
Λόγια σκληρά, λόγια κακά
μα ποτέ δεν ήταν αρκετά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
