**Ηώς**
22-08-2019 @ 18:08 | κι όλο αναβάλλω την επιστροφή
στο άδειο σπίτι.....σε νοιώθω απόλυτα ΓΙώργο!
«...μέρες καλοκαιριού κι η κάψα, αφόρητη...πότε πέρασαν είκοσι χρόνια ...σαν να ήταν χθές ....σαν να μην έφυγες ποτέ...
[και μου έλεγε η αδερφή μου διαρκώς...«ευτυχώς έχει τα παιδιά» ..και είχα τα παιδιά ναι ευτυχώς.... και γέμιζε το σπίτι αύρα...έως ότου έπεφτε η νύχτα, και στο έρημο δωμάτιο ...άνοιγα τη ντουλάπα στα κρυφά κι έχωνα τη μούρη μέσα να πάρω τη μυρουδιά των ρούχων σου κι ένα κουράγιο μαζί....ώσπου να ξημερώσει...]»
::blush.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
