Λιμοκοντόροι οι καιροί διχογνωμούν
αν θα φυσήξουνε νωρίς ή αν θα βρέξουν
μα δεν μονοιάζουν και στα σύννεφα κρεμούν
παλιά φεγγάρια που δεν ξέρουνε να φέξουν
Πατριδοκάπηλοι Μαϊστροι προσπαθούν
απ’ τους ασκούς να δραπετεύσουν του Αιόλου
κι ενώ τα χείλη σου, το ξέρεις με μεθούν,
το λίγο του έρωτα, το βάφτισες καθόλου
Απολυμένες εποχές από στρατούς
που δεν πολέμησαν ποτέ με καριοφίλια
οπλίσαν τα όνειρα με πέντε κολλητούς
και της αγάπης μας τραβήξαν την κοπίλια
Με αυτά, και με άλλα θες με απόγνωση να πω
πως με ξοδέψανε τα τόσα δάκρυά μου
μα εγώ καρδιά μου πιο πολύ θα σ’αγαπώ
όσο σε βλέπω να μου φεύγεις μακριά μου
