| |
Έχω μια γλώσσα κέρινη
λιώνει μα δεν μιλάει
και μια πέτρα από καρδιά
που στο γκρεμό κυλάει
Κρύβώ καλά τους φόβους μου
Τους θάβω μες στο χώμα
μα φτάνει μόνο μια στιγμή
που θα με κάνει λιώμα
Έχω και χάρτινο μυαλό
ψυχή απο μελάνη
κι άλλοτε μοιάζω με παιδί,
άλλοτε με τσογλάνι.
Κρύβω καλά τα όνειρα
μην φύγουν και πετάξουν
μα βλέπω να' ρχοντε θεριά
Να τα κατασπαράξουν
Έχω για χέρια δυο κουπιά
και λάμνω σάπια βάρκα
κι όταν την δέρνουν κύματα
μου σκίζουνε τη σάρκα
Οι μοναξιές στην πλώρη μου
οι έρωτες στην πρίμη
και μπαίνει ακόμα πιο βαθειά
η πρόκα μες στην κνήμη
Τριάντα χρόνια πέρασαν
από τις πρώτες μνήμες
μα θύμωσαν και βρίζουνε
με δίστιχα και ρίμες
Τα σκάρτα μου μαύρα σκυλιά
μ' ακολουθούν ξοπίσω
έλα απόψε να βρεις
κι εγώ θα σ' αγαπήσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
