| |
Για τις χαμένες μέρες δεν χορεύω
Ποιο παρηγόρημα θαύρω λαχταρίζω
Γλυκιάς φροντίδας ανταπόκριση γυρεύω
Κι ακούω βλέπω χωρίς να σαστιζω
Η ώρα είναι αυτή που πλησιάζει
Βγαίνει,φαίνεται,βασιλεύει η ηλιαχτίδα
Βαθύτερο το χρώμα τα πάντα όπου αλλάζει
Και φτάνει φωτοσταλαχτη η ελπίδα
Των καημών αραδες φεύγουν βιαστικές
Το χάσμα σπάζει με ατέλειωτο αναγάλιασμα
Ας πλημμυρίσω πόσο βαστούν τέτοιες στιγμές
Δεμένο με κρατάει το σφιχταγκαλιάσμα
Και τι πια θα με μέλει ο κόσμος όλος
Αν η καρδιά μου γοργότερα χτυπάει
Αν χλωμιαζει η γής κι ο ουράνιος θόλος
Αν τελειώνει η ζωή και στα φιλέρμα πάει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
