| Λευκή του γιασεμιού ευωδιά
Απ’ τον αγέρα μιλημένη
Ανέβαινε να φτάσει μακριά
Μέσα μου πλημμυρισμένη
Πήρε την όψη η προσμονή
Πώς αγαπήθηκα ανατριχιάζει
Ύστερα πάλι ειρηνική
Απόμεινε να με κοιτάζει
Φάνηκε πια και τι να πείς
Γυάλιζε τέτοια κι έφεγγε η αλήθεια
Να μείνει που και νικητής
Στ'αντρειωμενα μου τα στήθια
Με λαχτάρα θέλω να δώ
Από κοντά πως θα μυρίζει
Τ'ανθακι το λιγωτικό
Αγιάτρευτη η νοσταλγία αρχίζει
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|