| |
Τι να σου πω, τι να μου πεις,
μες στου φεγγαριού την αγκαλιά
ανθίζουν αισθήματα φλογερά,
σαν τα όνειρα μας μαγευτικά.
Ένα βλέμμα εγώ και 'να εσύ
μια σπίθα, μια λάβα, μια πυρκαγιά,
φέρνει της άνοιξης την ευωδιά'
είμαστε λες ...χελιδόνια χαρωπά.
Και ο κόσμος μας εδώ λιτός,
μα δεν τον φτάνει ούτε ο ουρανός
και ούτε ο πιο μεγάλος ωκεανός
έχει της δροσιάς σου το φως.
Έχει ο κήπος της μικρής μας αυλής,
όμορφα ρόδα κόκκινα της γης,
μα δεν ζυγώνουνε πολύ κοντά,
πώς να αντέξουν τη δική σου ομορφιά;
Τι να σου πω, τι να μου πεις,
πέρα από τραγούδια της ψυχής,
που σαν σκορπίζονται στις ερημιές,
άνθη τις πλημμυρίζουν και χαρές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
