| |
Ένα κεφάλαιο πικρό είσαι που κλείνει
Με πληγωμένη την καρδιά ξανά μ’ αφήνει
Τώρα μαζεύω ότι έχει απομείνει
Και ξαναρίχνω σε εμένα την ευθύνη
Μ’ ένα συγνώμη που κι εσύ δεν το πιστεύεις
Μόνο στα μάτια μου πιο κάτω θα κατέβεις
Μην απορείς λοιπόν και λόγια μη μπερδεύεις
με εξηγήσεις την καρδιά δεν την γιατρεύεις
Ψεύτικη ήσουν τελικά και φανερώθηκες
Απ’ έξω τέλεια μα μέσα τόσο άδεια
Από τα ίδια σου τα ψέματα προδόθηκες
Κι’ από τις τύψεις που σε γέμιζαν τα βράδια
Ψεύτικη ήσουν τελικά και φανερώθηκες
Πάντα το ψέμα η αλήθεια ξεγυμνώνει
Από τα ίδια σου τα ψέματα προδόθηκες
Μέσα στο ίδιο σου το ψέμα ζήσε μόνη
Αλήθεια πίστεψα πως ήσουνα εκείνη
Που ‘χε τη δύναμη παλιές πληγές να κλείνει
Όμως το ψέμα την καρδιά σου κατευθύνει
Και της φωνάζει την αγάπη να την σβήνει
Όταν θα μάθεις την καρδιά σου να δεσμεύεις
Όταν θα μάθεις να ζητάς κι όχι να κλέβεις
Όταν θα ζεις και ρόλους δεν θα ερμηνεύεις
Τότε ν’ αρχίσεις την αγάπη να γυρεύεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
