| |
Υπήρχε μια Ροδίτισσα
που για την ομορφιά της
οι άντρες διεκδικούσανε
μια θέση στην καρδιά της.
Δόγης την ερωτεύθηκε
ονόματι Τζενάμο
και δεν το πολυσκέφτηκε
τη ζήτησε σε γάμο.
Παντρεύτηκαν και πήγανε
μαζί στη Βενετία
αλλά δυο μήνες κράτησε
μόνο, η ευτυχία.
Γιατί εκείνος έφυγε
να πάει σε μια μάχη
και μέσα στο παλάτι του
την έκλεισε μονάχη.
Την έτρωγε η μοναξιά
στην άδεια κάμαρά της
ώσπου μια μέρα χτύπησε
για κάποιον η καρδιά της.
Τρελά του αφοσιώθηκε
από έρωτα και πάθος
αν και το καταλάβαινε
πως ήταν ένα λάθος.
Ο σύζυγός της γύρισε
έγινε εκεχειρία
και κάποιοι του ψιθύρισαν
γι΄ αυτή την προδοσία.
Κι ενώ ακόμα ένιωθε
ότι την αγαπούσε
έβραζε μέσα του η οργή
κι εκδίκηση ζητούσε.
Μαζί μ΄ έντεκα φίλους του
κρυφά, παγίδα στήνει
στον εραστή της, αφού αυτός
θα πήγαινε σ΄ εκείνη
που αισθάνεται το κρίμα της
μα δεν τον λησμονάει
και του ζητάει μια βραδιά
στο δώμα της να πάει.
Καθώς αυτός αμέριμνος
κινούσε προς το δώμα
τις λόγχες δώδεκα σπαθιών
τού έμπηξαν στο σώμα.
Τρέχει το αίμα αχνιστό
στο νέο παλικάρι
που κείτεται τώρα νεκρό
(ένα άψυχο κουφάρι).
Κι αυτή, που είναι ανήξερη
μέρες τον περιμένει
με την καρδιά ανήσυχη
και χιλιοπικραμένη.
Πέρασε αρκετός καιρός
χωρίς και να κοπάσει
γι΄ αυτήν, του Δόγη η οργή
που έχει σχεδιάσει
το θάνατό της μ΄ άγριο
τρόπο, σκληρό, δικό του
και βάζει σε ενέργεια
το άθλιο σχέδιό του.
Μια νύχτα βρίσκει τέχνασμα
και την παραπλανάει
ψεύτικα της ορκίζεται
ότι την αγαπάει.
Μες σε μια βάρκα μπαίνουνε
μια βόλτα να την πάει
κι ένα τραγούδι θλιβερό
εκεί της τραγουδάει.
Και προσποιείται ξαφνικά
ότι την αγκαλιάζει
–ακόμα και το πέλαγος
γύρω τους, σκοτεινιάζει–
βάζει σφιχτά τα χέρια του
της σφίγγει το λαιμό της
της κόβει την αναπνοή
φέρνει το θάνατό της.
Την παίρνει η θάλασσα η πικρή
στην κρύα αγκαλιά της
δεν χάρηκε τα νιάτα της
ούτε την ομορφιά της
ουρλιάζουνε τα κύματα
κι η νύχτα έχει μαυρίσει
γραμμένο ήταν, άδικα
έτσι, να ξεψυχήσει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
