[align=center][B][font=Palatino Linotype][color=navy]είναι ένας ρόλος κι αυτός στο απέραντο θέατρο του κόσμου
όπου όλα διαπράττονται με προφάσεις τάχα απο ανάγκη
μέσα απ' τη φλούδα να δείς τίποτε δέν είν' απο ανάγκη
όλα απο αγάπη μόνο και απ' τη διαφθορά της αγάπης[/align][/B]
Έχω ένα εκτενέστερο ποίημα εδώ που λέει οτι τα πάντα είναι προφάσεις. Γιατί οι άνθρωποι πλάστηκαν αρσενικοί κ θηλυκοί; Τάχα για αναπαραγωγή; Θα μπορούσε και ευκολότερα να γίνεται ασεξουαλικά όπως σε τόσους άλλους οργανισμούς. Γιατί πεθαίνουμε; τάχα επειδή είναι φυσική ανάγκη; καθόλου, είναι αμέτρητα είδη που ζούν χωρίς να πεθαίνουν. Γιατί τα δέντρα κάνουν καρπούς; τάχα δέν μπορούσαν να αναπαράγονται αλλιώς; Γιατί τα θηλαστικά παράγουν γάλα; Θα μπορούσε να μή χρειάζεται όπως σε εκατομμύρια άλλα είδη. Δέν γίνονται απο ανάγκη όλα αυτά κ όλα τα άλλα. Η ανάγκη είναι πάντα πρόφαση. Ο πραγματικός λόγος είναι η αγάπη - είτε κάποια διεφθαρμένη αγάπη.
