Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271254 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Φεύγουν οι καιροί
 
Φεύγουν οι καιροί
περνούν τα χρόνια
μες στα χαλάσματα στα ερειπωμένα σπίτια
βγαίνουν οι θνητοί στου κόσμου τα μπαλκόνια
της ερημιάς μικρά σπουργίτια
που ψάχνουν για ζωή

Πικρό το δάκρυ σα φαρμάκι
κι η υπομονή μας λίγη
θρονιάζει στη ψυχή μας κίτρινο ένα φίδι
που τον ίλιγγο στο παραλήρημα του πνίγει
κι όλο ζητάει το σάπιο του ταξίδι
στου καημού κάποιο χαντάκι

Θα δώσω στην άβυσσο το όνομά μου
και θα λαξεύω στο μάρμαρο μιά νύξη
μα κι αν το είδωλο στην όψη μου μαυρίσει
κάτι θάχει στο φώς του πάλι για να δείξει
ποιος τη ζωή μου θα κερδίσει
και ποιος θα κατοικήσει στην καρδιά μου

Κι ήρθες εσύ με τα πρώτα σου φτερά
της αγάπης χελιδόνι και θυσία
για τον παλιό του νότου Αμμοχωστιανό
καινούργια χάραξες πορεία
στο διάβα μου δρόμο ανοικτό
λάτρα και μοίρα και παρηγοριά

Κι απο τα βάλσαμα που τρέχανε ποτάμι
ήπια κι εγώ παράφορα
τη δροσιά της ξαστεριάς σου
το θάνατο για ν'αντικρύζω αδιάφορα
με τη λάμψη της φωτιάς σου
με κρύο νερό και μέλι στην παλάμη

Και τώρα που ξεκίνησα με βήματα αλλαγμένα
δώς μου οπως θές να κρατηθώ το χέρι
το κάθε πάτημα θάναι και σεισμός
το βλέμα μας πρωτόφαντο αστέρι
κι ο πόθος κρυμμένος σαν αετός
θα περιμένει στα κορμιά τα λιγωμένα




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Kiriaki mat
25-09-2019 @ 09:24
::up.::
smaragdenia
25-09-2019 @ 09:33
Κι ήρθες εσύ με τα πρώτα σου φτερά
της αγάπης χελιδόνι και θυσία
για τον παλιό του νότου Αμμοχωστιανό
καινούργια χάραξες πορεία
στο διάβα μου δρόμο ανοικτό
λάτρα και μοίρα και παρηγοριά

Κι απο τα βάλσαμα που τρέχανε ποτάμι
ήπια κι εγώ παράφορα
τη δροσιά της ξαστεριάς σου
το θάνατο για ν'αντικρύζω αδιάφορα
με τη λάμψη της φωτιάς σου
με κρύο νερό και μέλι στην παλάμη

Και τώρα που ξεκίνησα με βήματα αλλαγμένα
δώς μου οπως θές να κρατηθώ το χέρι
το κάθε πάτημα θάναι και σεισμός
το βλέμα μας πρωτόφαντο αστέρι
κι ο πόθος κρυμμένος σαν αετός
θα περιμένει στα κορμιά τα λιγωμένα

ΛΕΣ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΕ ΕΝΑ....

ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ, ΕΚΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ::love.:: ::up.:: ::yes.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
25-09-2019 @ 12:10
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο