| Το ποίημα...του φωτός,
της Μούσας... εκλεκτός.
Ορίζοντας γλαυκός,
για κόρη ο χαμός.
Τα λόγια του σοφά
νικούν τείχη ψηλά
μα πικρή η... χαρά,
τα κύματα φωτιά.
Ακίδα και κρασί,
αθάνατη η στιγμή.
Ο ''Κανένας'' εκεί,
με θάρρος και πυγμή.
Εννύχιος βουβός,
στον Άδη αρχηγός'
μα του είπε δυνατά
''ας ήμουν και...βοσκός''.
Εύανδρη η γη
στο υψηλό η ζωή
μα ήρθε η Στοά
μαζί της και η φθορά.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|