| |
Μη με κοιτάς που σου γελώ
Μέσα μου κλαίω και πονάω
Πρώτα ραγίζω, μετά σπάω
Κι όσα ακουμπάω στο γραπτό
Είν’ όσα μέσα μου κρατάω
Όσα μισώ κι όσα αγαπάω
Μη με κοιτάς που περπατώ
Μέσα στον κόσμο μπουσουλάω
Σαν τον τρελό παραμιλάω
Κι αν τόλμησα να ονειρευτώ
Όνειρα πλέον δε βαστάω
Με πνίγει η πίκρα που τραβάω
Γι’ αυτό σου λέω, μη με κοιτάς
Κι αν θες κάπως να με θυμάσαι
Τις μέρες που μόνη σου θα ‘σαι
Θυμήσου το πλασματικό
Χαμόγελο, το δανεικό
Θυμήσου όρθια να κοιμάσαι
Αφού δε μπόρεσες να δεις
Πως είχα ανάγκη να με νιώσεις
Απ’ τον εαυτό μου να με σώσεις
Αφού ότι είχες να μου πεις
Ήτανε για να με πληγώσεις
Μου ‘κλεβες τη ζωή σε δόσεις
Γι’ αυτό σου λέω, μη με κοιτάς
Γι’ αυτό σου λέω, άντε γαμήσου
Δε νιώθω πια άνετα μαζί σου
Ήθελες κάπου να ξεσπάς
Όλη τη βρώμα της ψυχής σου
Κι ήμουν το θύμα σου, ντροπή σου
Γι’ αυτό σου λέω, κοίτα αλλού
Δε θέλω πλέον να σε ξέρω
Απ’ τη μιζέρια σου υποφέρω
Κι αν θα μου λείπεις που και που
Στο νου μου τι ήσουνα θα φέρω
Και μόνος θα τα καταφέρω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
