| |
η ζωή είναι σαν μαθητεία - το κόψιμο είναι φυσικό
τα κορίτσια στα ποτήρια ωραία και οι αγρίως διαιρούμενοι στο χειμώνα τρόποι
έκανα να φτάσω το φτερό ενός αετού κι έπιασα το μουστάκι μου
ας είναι και πράσινες οι φράσεις
ο Πιέρ ήταν όλο χαρές και κέφια και αναγνώρισε το επειδή
αθώες πιθανότητες του είπα του άντρα
ο καλός σπασμένος μετά το εστιατόριο
ήταν εκεί όπου η δυσκολία κατηγορούσε
το επειδή πολλές φορές ήταν ζήτημα και ευρύ
ήξερες να κάνεις τον ιστορικό και να φτάνεις πιό πέρα;
αρχίσαμε να παίζουμε με τη φωτιά και οι αναζητητές ξέφυγαν από τους ανθρώπους
εσύ λες κι εγώ όλα να είναι κλειδωμένα
διαφορετικά
φιλικά σπάσαμε την πόρτα
όλοι οι σαράντα
είχαμε τρεις φωτιές
εγώ θα πάω απ' τους χιλιάδες κι εσύ από τα σεντόνια
πρέπει να τους πιάσουμε και τους δύο
ο αστυνόμος κοίταξε πολιτειακά και είπε το χρόνο
ο χρόνος ήταν ανοιχτός και συνιστώμενος
ζούσανε φτωχικά και ήταν απομακρυσμένοι
το δικό τους το κέφι ήταν να μη μπορούν να στρεσάρονται ούτε με το χρόνο τραβηγμένο ούτε πηγαιμένο
το χιόνι ήταν πραγματικό
ο βοηθός σφάλισε όλα τα γιατί και έπεσε σκοτεινιά
περιμένοντας το εκατομμύριο ήταν θέση
ενώ είχαμε το κεφάλι ήσυχο
ήταν σκληρά τα χέρια και θελημένο το καλοκαίρι, με χρόνια
ήρθαν κινήθηκαν σκέφτηκαν έκοψαν τα αγενή
η συνήθης επιχείρηση ήταν να συμβαίνει και το τι στο σύρμα, μόνο ακίνητο
όχι δικό σου ούτε του επιθεωρητή κομμένο με λέιζερ
το έγκλημα ήταν ιδέα του καταστήματος
με λεφτά και μέλλον θα περπατούσαμε λιγοστοί
καλύτερα να πέφτει ο ήλιος παρά να χασμουριόμαστε
πήρε ένα και μοναδικό
απλά το ανέπτυξε πολυτρόπως και με είκοσι λέγει το πραγματοποίησε
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
