| |
| | Κάτι |  | | | Χωρίς να το πολυσκεφτώ και χωρίς πολλά "φτιασίδια", ξεκίνησα να γράφω τα παρακάτω λόγια έχοντας στο μυαλό φίλους που θα ήθελα να είχα την ευκαιρία να τους βλέπω συχνότερα. Στην πορεία μου βγήκε λίγο ερωτικό, αλλά δε νομίζω πως έχει ιδιαίτερη σημασία... | | |
Του φεγγαριού το φως λούζει τα όνειρά μας
κι ο ήλιος καίει μες στην καρδιά μας
μπορεί να μη βλεπόμαστε, μπορεί να μη μιλάμε
μα πάντα θα αγαπιόμαστε και πάντα θα αγαπάμε
γιατί μας δένει κάτι
που δεν παίρνει το μάτι
ένα αόρατο κάτι
που κανείς δε θα δει
όμως ξέρουμε εμείς
πως αυτό το κάτι
είναι η αγάπη
κάτι μας ενώνει, κι όλα μας χωρίζουν
η μνήμη παίζει θέατρο, σκέψεις τριγυρίζουν
μα το κάτι εκείνο που ποτέ δε σβήνει
με γεμίζει δύναμη, χαρά μου δίνει
γιατί αυτό το κάτι
που δεν παίρνει το μάτι
αυτό το κάτι
που κανείς δε θα δει
είναι η αγάπη
που μας δένει
ναι, η αγάπη
που μας ανασταίνει
τι κι αν ζούμε χώρια, είμαστε μαζί
οι χαρές μεγάλες, η λύπη μικρή
γιατί το κάτι εκείνο που μας ενώνει
στο φως λουσμένο, απ' το κακό μας γλιτώνει
κι αν ο δρόμος μας κρύβει εμπόδια σωρό
με το κάτι που μας δένει πίστεψέ με, μπορώ
απ' αυτά να ξεφύγω και να βγω νικητής
κάνω το πρώτο βήμα κι εσύ ακολουθείς
γιατί μ' αυτό το κάτι
που δεν παίρνει το μάτι
μ' αυτό το κάτι
που κανείς δε θα δει
με την αγάπη
που μας ενώνει
θα βγούμε στο φως
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | nice:) anna | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | fantastiko Makh..(margarita) | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | :-) alter_ego | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | polu oreo maki!!!!!! telio (aliki) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
