| |
| | Τρελη Μου Πωρωση |  | | |
Η αγάπη σου με πάει απ’ τη γη στον ουρανό
κι απ’ τ’ αβυσσαλέα χάη σ’ ακρογιάλι ξωτικό.
Σαν το φύλλο με σκορπάει στης βροχής το χαλασμό
θείο νέκταρ με κερνάει στάλα – στάλα να το πιω.
Μ’ ένα άγγιγμά της δίνει στις ελπίδες μου φτερά,
να τη βρίσκω τη γαλήνη στη μανία του βοριά.
Με τη δύναμή της σβήνει το βαρύ μου τον καημό,
στο καυτό της το καμίνι αποκαΐδι θα γινώ .
Η αγάπη σου για μένα με τα όνειρα χαμένα
είναι μία τόνωση,
σαν σε σκέφτομαι καλή μου δεν το νοιώθω το κελί μου
κρύα απομόνωση,
μα στην ένταση του πόνου σ’ έχω μάσκα οξυγόνου
και τρελή μου πώρωση.
Η αγάπη σου μου φέρνει φως στην τόση καταχνιά
είμαι βάρκα και με γέρνει, να βουλιάζω στα βαθιά.
Είναι Κίρκη και μου παίρνει το μυαλό και την καρδιά
με γητέματα με σέρνει στη ζεστή της αγκαλιά.
Μ’ ένα άγγιγμά της δίνει στις ελπίδες μου φτερά,
να τη βρίσκω τη γαλήνη στη μανία του βοριά.
Με τη δύναμή της σβήνει το βαρύ μου τον καημό,
στο καυτό της το καμίνι αποκαΐδι θα γινώ.
Η αγάπη σου για μένα με τα όνειρα χαμένα
είναι μία τόνωση,
σαν σε σκέφτομαι καλή μου δεν το νοιώθω το κελί μου
κρύα απομόνωση,
μα στην ένταση του πόνου σ’ έχω μάσκα οξυγόνου
και τρελή μου πώρωση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αγάπα για να ζεις, ζήσε για να αγαπάς. | | | |
|
Kiriaki mat
01-10-2019 @ 10:58 | Εγώ τι καταλαβαίνω ,ένας όλεθρος. Δίχως αντίκρισμα συναισθήματα που επιδιώκουν τον κατεναυσμο του πάθους . Σχέσεις όπου επιζητούν να ξεχάσεις το ποιος είσαι και το τι θές.
Εγώ ΕΙΜΑΙ ΤΡΕΛΟΣ
Κάτσε ρε συ πλέω προς τα κάπου αρμενιζει η βαρκουλα όμορφα και καλά . Να κολυμπάω ξέρω άμα μου την κάνεις τούμπα για να δεις εάν ξέρω να κολυμπάω ,με καθυστερεις στον προορισμό μου και με περιμένουν και άλλοι.
| | Αγιοβλασιτης
01-10-2019 @ 17:22 | Ωραίο. ..
Καλό μήνα ::up.:: ::theos.:: | | ΑΒΕΡΟΗΣ
02-10-2019 @ 11:02 | Δεν θα σχολιάσω και πολλά. Έτσι καταλαβαίνω εγώ την αγάπη που είναι γλυκόπικρη. Μας κερνάει χαρές μα και πίκρες. Έχει εντάσεις, μα και γλύκες.
Όταν αγαπάμε θεριεύουμε ,μα και τσαλακωνόμαστε.
Όταν όμως βρισκόμαστε μακριά από το πρόσωπο που αγαπάμε, τότε η καρδιά μας παγώνει και το γυρεύουμε στην κρύα απομόνωση του κελιού μέσα.μας, για πάρουμε οξυγόνο και να τονωθούμε.
Και η πώρωση εδώ δεν σημαίνει μόνο φανατισμό,, κόλλημα και πάθος, μα και αφοσίωση και ολοκληρωτική παράδοση.
Αυτή η δημιουργία δεν είναι βιωματική.
Απλώς μπήκα στο σώμα ενός ανθρώπου που αγάπησε και πόνεσε για την αγάπη.
Εδώ θα αναφέρω ένα γνωμικό του Σαίξπηρ προς επίρρωση των προαναφερόμενων που με εκφράζει απόλυτα.
" Αν αγάπησες και πόνεσες, αγάπα περισσότερο.
Αν αγάπησες περισσότερο και πόνεσες περισσότερο, αγάπα ακόμα περισσότερο.
Αν αγάπησες ακόμα περισσότερο και πόνεσες ακόμα περισσότερο, αγάπα περισσότερο ώσπου να μην πονάει άλλο".
Καλημέρα φίλοι μου. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
