| |
| | Ετών 13-14 επαρχία Καλαμάτας |  | | | Καλό βράδυ φίλοι μου, θα λείψω για λίγο στο χωριό που έχω να πάω 8 χρόνια, το παρών θα μπορούσε να είναι δυο σελίδες από ένα βιβλίο....αδιάφορο στους ψυχογιούς και στους Λιβάνηδες, σιγά μην σκάσω. | | |
Μου αρέσουν πάρα πολύ τα παλιά εστιατόρια που έχουν τα μαγειρευτά φαγητά στις κατσαρόλες, εν παρατάξει.
Ένα τέτοιο είχε στο σταθμό λεωφορείων στην Καλαμάτα, της...Μόδης..το έλεγαν, επαρχία Καλαμάτας να μάθουμε δυο γράμματα, ετών 13ων, δίχως κούκλες με φουρό.
Θυμάμαι νοίκιασε η μάνα στην επάνω αγορά ένα δωμάτιο που έμπαζε από παντού, είχε μια αρχαία σκάλα που έτριζε ολόκληρη σαν στοιχειωμένη.
Μια θλίψη ήταν ολόκληρο, γκρίζο, μου πλάκωνε την ψυχή και τα άγουρα μου φυλλοκάρδια.
Δίπλα έμεναν δυο κορίτσια από το διπλανό μας χωριό και τηγάνιζαν όλες τις μέρες χλωρό τυρί!! δεν
μπορώ να πω ότι δεν μου έδιναν κάπου, κάπου μα η μυρωδιά με στοίχειωνε, νομίζω ότι πρώτη φορά ένιωσα τι είναι να ζηλεύεις φαγητό, πέρασαν κοντά 47 χρόνια και ποτέ δεν το ξέχασα., το λαχταράει η ψυχή μου και τώρα.
Η μάνα ερχόταν κάπου, κάπου την συναντούσα στης Μόδης με τάιζε ότι ήθελα κι` ύστερα έφευγα για το χάρβαλο κι` είχα τόση μα τόση στενοχώρια, ένιωθα τόση εγκατάλειψη!! ποτέ δεν της είπα τίποτα, τι να έλεγα?
αφού έπρεπε να μάθω γράμματα.
Δεν θυμάμαι πόσο καιρό μετά με πήγε να μείνω με κάτι ξαδέρφες μου σ` ένα υπόγειο(, θαμμένα τσιπουργιάνια!! τα άμοιρα τ` αλάνια!)_
σ` ένα στενό που δεν το`βλεπε μήτε θεός, μήτε ήλιος.
Θυμάμαι την Ελένη, 2-3 χρόνια πιο μεγάλη να βράζει σ` ένα κατσαρόλι ρύζι λαπά η μακαρόνια σκέτα.
Ήδη είχαν κατέβει και οι λύκοι.
Λεφτά είχαμε σπανίως, όταν όμως είχαμε λίγες δραχμές πηγαίναμε στο εστιατόριο και τρώγαμε από μια μερίδα πλατάρια κοκκινιστά! με ρύζι, ήταν τόσο νόστιμα κουβαλώ το άρωμα της κανέλας δια βίου!!
Η μάνα ερχόταν πιο αραιά κι` ούτε είχε τίποτα να φέρει, με τάιζε εκεί στης Μόδης και γύριζα
στο υπόγειο μιας και ήμουν πολύ μεγάλη πια!! ετών 14αρων! γυρνούσα κι` ένιωθα όλη την εγκατάλειψη του κόσμου στις μικρές μου πλάτες, να με συνθλίβει.
Θυμάμαι μια Κυριακή πήγαμε με την Κωστούλα σε μια ξαδέρφη της κάπου κοντά στο Νοσοκομείο, σ` ένα σπίτι κανονικό!!! μαγείρευε κοτόπουλο με ρύζι..μπλούμ..κοκκινιστό...και δεν μας έδωσε, ούτε μια μπουκιά ,
πέρασαν πολλά χρόνια να σκεφτώ πιο ψύχραιμα και να πω, ότι απλά δεν κατάλαβε πόσο το ζηλέψαμε.
Φύγαμε θυμάμαι και σ` όλη την διαδρομή...που ήταν αρκετή...μου έλεγε η Κωστούλα,..καλή της ώρα.
--------Δεν μας έδωσε γαμώτο δεν μας έδωσε!!!
Όταν φτάσαμε στο δωμάτιο...της ανυπαρξίας!! έβαλε το κατσαρόλι και έβρασε η ρύζι η μακαρόνια,
και τα μίσησα δια βίου!
Μα έπρεπε να μάθουμε γράμματα........
Αφού είχαμε πια μεγαλώσει.........
Ετων 13-14 επαρχία Καλαμάτας.
πλατάρια...οι φτερούγες από το κοτόπουλο..( και τώρα!! είναι πολύ φθηνές!! )
1-10-2019
Αδαμοπούλου Γεωργία
.....................Καλό μήνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
01-10-2019 @ 22:11 | Είναι αλήθεια ότι πίστεψα η ίδια σε αυτό το βιβλίο και προσπάθησα αρκετά, όλοι μου είπαν...για την κρίση..και μια μέρα στο Σκλαβενίτη είδα ένα τεράστιο ταμπλώ...με το νέο βιβλίο της Μαντά!!50-60 αντίτυπα!! το έβαλα το γραφτούλι μου στο συρτάρι κι` ούτε το πήγα πουθενά αλλού, θα σας πω όμως τι νιώθω....δεν με νοιάζει για τα ποιήματα, το βιβλίο όμως είναι πολύ καλό και δεν το λέω εγώ ο Κωστής ο Παπαγιώργης το είπε πριν ταξιδέψει κι` αυτός σε Παραδείσους, ευχαριστώ Γεωργία. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Κων/νος Ντζ
01-10-2019 @ 23:36 | ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | Euler2
02-10-2019 @ 15:18 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
