| |
Όνειρο ανάλαφρο μιάς ζωής καλής
τ'άσπρο μαντίλι σου που στέλνει σινιάλα
κι είναι η καρδιά μου όλο μάτια και κοιτάζει
τα κάνιστρα που φέρνεις τα μεγάλα
σε τούτη τη γωνιά της γής
που την άφησα αμέρωτη να περιδιαβάζει
Σε είδα, πάνω απ' τον κόσμο να βιγγλίζεις
στης γής τον υγρό παλμό ν'ανθίζεις
Σ'είδα στη μέση του αστροπόβολου ουρανού
στην κρυσταλλένια σφαίρα του νερού
και την καρδιά μου αναρώτησα
γιατί γονάτισα κι αρρώστησα
Σ' είδα να ορθώνεσαι μ'ένα κοντύλι στο χέρι
σ'ένα δρόμο ανεμπόδιστο νάσαι τ'αστέρι
Ώρα λαμπάδα ,ανάβεις και λάμπεις στον αγέρα
ώρα χρυσή που σ'είδα να περνάς αντιπέρα
κι έσκυψα, τα μυστικά τα μάγια σου να ξεδιαλύνω
τον καημό μου για σένα ν'απαλύνω
Σ'είδα με μιά κονκάρδα δίχρωμη στα ξέμπλεκα μαλλιά σου
να χορεύεις τη ζωή με την καρδιά σου
κι είπα,θέλω το φώς σου για να φωτίσω των ματιών μου τη στράτα
θέλω το γέλιο σου για να κουρελλιάσω τα λάβαρα του θανάτου
θέλω την ελπίδα σου για να οργώσω τους κάμπους της ευτυχίας
θέλω την αγάπη σου για να λύσω τα φτερά του ονείρου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
