| |
Δυο λόγια θέλω να σου πω και να σου μαρτυρήσω
με τα στιχάκια τούτα εδώ τις λέξεις να ξορκίσω
Μέσα στους στίχους της στιγμής τα πάθη μου να δείξω
και τις αλήθειες που ζητάς δειλά να αποκαλύψω
Ήρθες εκεί στα ξαφνικά, στου νου την κατηφόρα
με την καρδία σου ανοιχτή μα και σφιχτά τα λόγια
Επίσκεψη απρόσκλητη ποθείς μες στην καρδιά μου
μεσ' στις βαθιές τις σκέψεις μου και τα αναφιλητά μου
Στιγμή δεν τον λογάριασες τον πόνο τον βουβό μου
ακόμα κι ας σου φώναζα πως είναι εκεί εμπρός μου
Έχει στεριώσει στα βαθιά στα απόκρυφα τα μέρη
στα άδυτα τούτης της ψυχής και ολημερίς με καίει
Όρμηξες ανυπόμονα το κάστρο να αλώσεις
κι ούτε στιγμή δεν σκέφτηκες με μέτρο να ζυγώσεις
Κι όταν την άμυνα θωρείς, τα τείχη να υψώνει
με απορία την κοιτάς, και η θλίψη σε φιμώνει.
Πίσω απ' τα φύλλα της καρδιάς, εκεί στη φυλακή μου
κρυμμένη σε παρατηρώ, να ψάχνεις την ψυχή μου.
Κι όσο ο φόβος τραγουδά, και στο χορό με σέρνει
τόσο η λαχτάρα με τραβά και απ' τον ρυθμό με παίρνει.
Μα όσο η καρδιά κι αν το ζητά να την αναστατώσεις
απ' τα δεσμά της λογικής δύσκολο να με σώσεις
Να καταλάβεις, να δεχτείς, δεν θα σου το ζητήσω
να πληγωθείς απ' τη σιγή όμως δεν θα σ' αφήσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
