| |
Σειρήνα μ’ έχεις πλανέψει κι η σαγηνεύτρα σου σκέψη
με κάνει χίλια σμπαράλια
η μαύρη νύχτα με πνίγει γιατί μου φόρτωσες ρίγη
κι είμαι εξαιτίας σου χάλια.
Η μοναξιά μου τα στήθια τα σχίζει σαν το νυστέρι
και σου φωνάζω βοήθεια, μα δεν μου δίνεις το χέρι
μ’ ένα σωρό παραμύθια πικρές στιγμές μου’ χεις φέρει.
Σε λίγο μόλις χαράξει το σπορ θα πάρω τ’ αμάξι
τη μοίρα για να κοντράρω στη μάντρα θα το «στουκάρω»,
να σβήσεις απ‘ το μυαλό μου κι εκεί στην άκρη του δρόμου
στο τελευταίο τσιγάρο τσάρκα θα βγώ με το χάρο.
Φυσά τ’ αγέρι με μένος κι εγώ μακριά σου χαμένος
μακριά σου πια δεν υπάρχω
με καις και γίνομαι στάχτη στης θύμησης σου τ’ αδράχτι
κι έχω καημούς ένα βράχο.
Η μοναξιά μου τα στήθια τα σχίζει σαν το νυστέρι
και σου φωνάζω βοήθεια, μα δεν μου δίνεις το χέρι
μ’ ένα σωρό παραμύθια πικρές στιγμές μου’ χεις φέρει.
Σε λίγο μόλις χαράξει το σπορ θα πάρω τ’ αμάξι
τη μοίρα για να κοντράρω στη μάντρα θα το «στουκάρω»,
να σβήσεις απ‘ το μυαλό μου κι εκεί στην άκρη του δρόμου
στο τελευταίο τσιγάρο τσάρκα θα βγώ με το χάρο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
