| |
Σκοτείνιασες σελήνη μου, θαρρείς και σβήστηκε το φως μου,
δεν ξεδιψάς στην κρήνη μου και μ’ έχει λειώσει ο καημός μου.
Δεν είσαι πια στο πλάι μου ν’ ακολουθάς τα βήματά μου,
έφυγες ξάφνου Μάη μου και χιόνια πέσαν στην καρδιά μου.
Σαν ένα στο ντουλάπι σου χωρίς αξία πράμα,
δεν ήμουν η αγάπη σου για σένα ήμουν δράμα.
χολή’ μουν στο κανάτι σου γλυκό δεν ήμουν νάμα
και μες απ’ το κιτάπι σου με διέγραψες σαν γράμμα.
Σκοτείνιασες το δρόμο μου και μαύρο μού' γινε το δείλι
και κουβαλώ στον ώμο μου τους πόνους που μου γίναν φίλοι.
Δεν σ’ έχω στ’ ακρογιάλι μου τα όνειρά μου να γλυκάνεις
και το κρύο προσκεφάλι μου δεν θα’ σ' εδώ να το ζεστάνεις.
Σαν ένα στο ντουλάπι σου χωρίς αξία πράμα,
δεν ήμουν η αγάπη σου για σένα ήμουν δράμα.
χολή’ μουν στο κανάτι σου γλυκό δεν ήμουν νάμα
και μες απ’ το κιτάπι σου με διέγραψες σαν γράμμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
