| |
Μαζεύεις, μαζεύεις, μόνο μαζεύεις.
Απορείς με το πιτσιρίκι που παλεύει με τόση όρεξη από την τραμπάλα να αγγίξει τα σύννεφα.
Με εκείνο το κοριτσόπουλο με τα κόκκινα μάγουλα που χαμογελούσε τρώγοντας με λαχτάρα μια φέτα από καρπούζι.
Με τον πατέρα που κλωτσάει την ξεφούσκωτη μπάλα παίζοντας με το γιο του.
Με τη μάνα που θυλάζει το μωρό στο παγκάκι.
Πώς μπορούν και αισθάνονται;
Δε μαζεύουν, έχουν.
Τόσοι άνθρωποι γύρω σου και θαρρείς και είναι οι βασιλιάδες του κόσμου όλου.
Ψάχνεις τρόπους να τους φτάσεις και όλο απομακρυνονται.
Άλλη μια μέρα θα φύγει.
Μια ίδια μέρα.
Πόσο κουρασμένος νιώθεις.
Είναι και κείνο το βουητό που δε λέει να σε αφήσει.
Εδώ και χρόνια έγινε κτήμα σου.
Είναι οι ψυχές που φεύγουν δίχως να ζήσουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
