| |
2015
Μαύρο Καράβι
Το μαύρο πλοίο σε αμμουδιά ξανθή αραγμένο,
σαν φάντασμα - μοίρα του τραγική και άγρια -
και μέσα στα σκαριά του - πράσινα - θεριό η
(ή κόκκινα,ή κίτρινα,κλπ.)
ψυχή του ζωντανή.Μαύρο καράβι - κόσμημα -
πού 'χες κινήσει για σεργιάνι κι έγινες στοιχειό
που εξόκειλε σ'αραξοβόλι-άβυσσο.
Μαύρο που έπλεες ταχιά γλιστρώντας,σχί-
ζοντας μαύρης νύχτας παθιασμένες θάλασσες
κι ολόγυρα φωνές από φρενιασμένους ναύτες,
τρικλίζοντας στην τρικυμία της μανίας των
ονείρων τους - ατελείωτα ταξίδια - σκοντάφτοντας
μές στο σκοτάδι και στα χαμηλωμένα φώτα.
Ποτήρια...ως τον πάτο αδειασμένα,καπνοί από
πίπες που σηκώνονταν πανιά ανοιγμένα,στην
τρικυμία της μανίας τους,για ταξίδια ατελείωτα
του ονείρου τους,ή...τελειωμένα.Σκόρπια απο-
τσίγαρα ως το τέρμα...ρουφηγμένα,οι στάχτες
σας βαριές...αιωρούνται ακόμα,πάνω από τα
βλέφαρα σαν ιστοί αράχνης,θολά ιστία ξεσχι-
σμένα,από φρενιασμένους σε πορεία μαύρη.
Μαύρο γυαλιστερό γλιστρούσες σε αφρισμένες
μπόρες και μπουνάτσες και τώρα σάψαλο
- σάπιο απόρριγμα - από μέσα σου ξεχύνονται
ώρες ζωής χαμένες,σ'απάγκιο-νεκροταφείο...
χωρίς τους ναύτες.
...Ήπιαν και...κάπνισαν όλες τις νύχτες της χαράς
τους,μές στη φριχτή μανία του πάθους τους...
- για θάλασσες - κι οι φρενιασμένες τους φωνές
και τ'άδεια τους κορμιά κουράστηκαν κι άφησαν
- πίσω - έρημο το πλοίο σε ερημητήριο-αραξοβόλι,
έρμο να κοιμάται,με τις μποτίλιες όλες
στραγγισμένες δίχως σταγόνα...ως το μαύρο τέρμα.
Ο συρφετός που πάνω κουβαλούσε και κούρσευε
τις πόλεις,τις χώρες και τα πλούτη,για άλλο τράβη-
ξε καράβι,για άλλο τιμόνι ψάχνει και ιστίο,μα ακόμη
κι έτσι στα σκαριά του - πράσινα - θεριό απ'τον πόθο (ή κόκκινα,ή κίτρινα,κλπ)
η ψυχή του - φάντασμά -.
Μαύρο γυαλιστερό που έπλεες ταχιά
γλιστρώντας,...κράτα,κράτα πηδαλιούχος
και ναυλωτής,κράτα τη ρότα
- γυαλιστερή και πράσινη -
όρθια όπως πρώτα,πασπαλισμένο
(ή κόκκινη,ή κίτρινη,κλπ)
- νότιων αφρών - άσπρη αστερόσκονη,
για ταξίδια-όνειρα,ατελείωτα,ή...τελειωμένα.
Της φαντασίας σου να μαίνεσαι,με το παλιό
ψηλόλιγνο φουγάρο σου και να ναυλώνεις
σε δόκιμους και ναύτες,την πεθυμιά σου
φάνταγμα,για παθιασμένες θάλασσες
- νοτιάδων αφρισμένων ρότα -...θεριό απ'τον
μαύρο πόθο η ψυχή σου...ακόμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
