| |
Το φθινόπωρο λέει συγγνώμη.
Το φθινόπωρο λυπάται και ζητάει συγγνώμη.
Για τη ζέστη που μας στέγνωσε, για τον αέρα που μας σβούριξε τα μαλλιά, για τον ιδρώτα.
Για τη σκληρότητα στην πέτρα και στον ήλιο.
Για τον ιδρώτα στο χέρι και τη φλούδα στη ράχη της μύτης.
Έφερε χλιαρή βροχή, ζουμερά φρούτα σε τεμπέλικους τόνους, κρασί που λικνίζεται στο ποτήρι, γλυκά χρώματα:
- Συγγνώμη, συγγνώμη, το παρακάναμε, αλλά τώρα μπορείς να κοιμηθείς και να ξεκουραστείς.
Θα τραβήξω τις κουρτίνες να φέγγει απαλά η ώχρα στους τοίχους, θα φέρω κάποιον να σε φροντίσει.
Να φάει και να πιει για σένα.
Να ακούσει πνευστά και να τραγουδήσει για σένα.
Δε χρειάζεται πια η δική σου κούραση, μόνο να ανοίξεις διάπλατα τα ρουθούνια για τη στυφή γεύση των βολβών.
Παρηγοριά.
Λυπάμαι.
Συγγνώμη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
