Τα νιάτα μου που ξόδεψα για σένα
μια στάλα για να μ’ αγαπήσεις έστω
πετάξαν γρήγορα και στα χαμένα
γιατί μ’ άφησες στη ζωή μου ρέστο.
Στα στήθη μου τα χιλιοπληγωμένα
κτύπα, το στόχο της καρδιάς μου βρες το.
Για σένα σαν πλοίο δίχως άρμενα
στα καπηλειά βουλιάζω στο ρακί
και με τα δυο πόδια μου σερνάμενα
στης μέθης κλείστηκα τη φυλακή.
Γυρίζω χαράμι ως τα χαράματα
με παίρνουν στο κατόπι μου σκυλιά
η ζωή μου γέμισε με δράματα
που στην ψυχή μου έγιναν θηλιά.
Σαν μέλος σε μια στυγερή « καμόρα »
την καρδούλα μου έχεις λεηλατήσει
και σαν πεντάρφανο παιδί στην μπόρα
με δίχως οίκτο μ' έχεις παρατήσει.
Απόμεινα τελείως μόνος τώρα
που καταδύθηκε ο ήλιος μου στη δύση.
Για σένα σαν πλοίο δίχως άρμενα
στα καπηλειά βουλιάζω στο ρακί
και με τα δυο πόδια μου σερνάμενα
στης μέθης κλείστηκα τη φυλακή.
Γυρίζω χαράμι ως τα χαράματα
με παίρνουν στο κατόπι μου σκυλιά
η ζωή μου γέμισε με δράματα
που στην ψυχή μου έγιναν θηλιά.
