| |
μακαρι να πετουσα
μακαρι να διαλυομουν με ενα φου!
δεν διαλυομαι ουτε με πατημα..
ειναι κι εκεινο το χαμογελο
που ξεπιετιεται του δρομου
μεσα απο τις φθορες και την απωλεια
τον βραχο και τους πλινθους..
ο περιπλανωμενος
ολο και θα πεφτει πανω του..
πανω που πας να κλεισεις
ολα σου τα παραθυρα..
-σημερα εκλεψα του Ταμπασκου-
κανενα λαθος συστηματος
αυτο εχει κανει
τον λογο ψυχης επιστημη
και καμια της δεν την ειπε αγνωστο..
επειτα την ανακατεψε με την ιατρικη
που φοβαται το αγνωστο..
απο κει και περα καμια ανωμαλια
και ανωμαλια που του χρειαζεται;
ανωμαλια διχως ακρη
δεν θα υπηρχε τοση πληξη
ομως ποιος φοβαται την θλιψη
αυτος που αρρωσταινει κι ακαταπαυστα τρεχει
ουτε αισθηση να ανοιχτει στην μοναξια του
μονο σκεψη και που να τρεχει τωρα..
να βγει με την ψυχη του και να δει να μαραζωνει
η νοσηροτητα του..
εγω ειμαι
το βλαμμενο της γειτονιας κ οχι μονο..
εσυ;
ειναι κ εκεινο το χαμογελο
που πατιεται και ξεριζωνεται
κι ολο φυτρωνει..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
