| |
Σαν τρίξει η ψυχή μου από φιλιά
Κι από λόγια πλανεμένα
Στην κρυφή σου κλείσε με φωλιά
Ανάμεσα στα γλυκασμένα
Και μές στο λαγαρό σου πλήθος
Που τ'ονειροπλάνεμα μου ανθίζει
Να νιώσω τ'ανάλαφρο σου στήθος
Κι έναν καινούργιο έρωτα που αρχίζει
Παράφορα το ρόδι σου που θα δαγκώσω
Και θα πιώ το μέλι που θα τρέξει
Παραδομένος και μεγαλόπρεπα θ'απλώσω
Των ματιών σου αιχμάλωτος, ώσπου να φέξει
Πάρε με πια αγάπη που με παρασέρνεις
Τύλιξε με τον πόθο την ξομολόγησή μου
Ω άδολο άσπρο σώμα πού με παίρνεις;
Η ανοιξή σου ας είναι και δική μου
Έφτασα στην πιο θεική ανείπωτη στιγμή
Ρουφάει το βλέμμα μου μια ευδαιμονία
Ήρεμη και τρεμουλιαστή η μόνη αληθινή
Θα πεί κι ένα τραγούδι η γερασμένη μου ανία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
