| |
Πέντε αέρηδες, απ τα πέρατα φερμένοι
μ'ένα καημό και μια ελπίδα, από τέρατα δεμένη
ήρθαν ταξίδια να με παν, σ'Αμέρικες κι Ινδίες
πάνω σ'ολόλευκα πανιά, να μου παίξουν ιστορίες
Πέντε θάλασσες, νερά βγαλμένα από την γη
στήσανε χορό, γύρω από σακάτικο σκαρί
κύματα σειρήνες, πλάνες χορεύτριες, δίχως μιλιά
παρμένο μ'έχουν από καιρό, σ'ενός ταγκό την αγκαλιά
Πέντε σημαίες λάβαρα και δυό πανιά
σκυλοπνιγμένες θύμισες απ'τα παλιά
μέσα στου νου τα άπατα, μανιασμένα κολυμπούν
απo όνειρα τραβιώνται, απελπισμένα, να σωθούν
Ένα πανί λευκό
τ'αγέρι ν'αγκαλιάζει
κι ένα παιδί μικρό
στο βάθος να κοιτάζει
Μια πειρατική, σημαία μαύρη
σημαία αντάρτη, λάβαρο αίματος δικού
Μια μπλε με δυο στεριές, σ'ένα χάρτη
λάβαρο τέρματος κι αρχής, σημαία ταξιδιού.
Μια πράσινη, μ' ενα στίγμα μαύρο, σαν φόβο,
τροφός ονείρων, και των έσω μου ταγμένων,
Μια αϋλη, π' άφησε δάκρυ κόκκινο σα ρόδο,
παντιέρα τ' έρωτα και δυό νυχτιών βρεμένων
Και μία της φωτιάς, κόκκινη σημαία,
τον άνεμο φιλά, κάθε που νυχτώνει
κi ύστερις στο φως, σα σκύλα μαία
μπάσταρδα όνειρα σκοτώνει
Κι ένα πανί μαύρο, να γίνεται οδηγός
κάθε που πεθαίνει κάτι, εκεί, στ'αμπάρι
και κάθε που μέσα μου, πεθαίνω μοναχός
Ένα πανί μαύρο, μ'ένα μοιρολόι, θα'ρθει να με πάρει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
