| |
Η θάλασσα τις νύχτες γαληνεύει,
τα φώτα καθρεφτίζονται στην όχθη,
οι γλάροι σού υποβάλλουνε τα σέβη,
στη σιγαλιά, που κλαίν’ τ’ ανθρώπου οι μόχθοι.
Επάνω στων βουνών τους μαύρους όγκους,
τ’ αστέρια μελαγχολικά φωτίζουν
κι ακούς τους στεναγμούς τους και τους βόγκους,
σαν να ’ναι δίπλα σου και να σ’ αγγίζουν.
Απόψε, θα γνωρίσεις μια κοπέλα,
που μ’ ίσκιος απ’ την κόλαση θα μοιάζει,
μη γελαστείς· μην τής φωνάξεις «έλα»,
όσο θρηνητικά κι αν σε κοιτάζει.
Περίμενε για να ’βγει το φεγγάρι
και στα νερά χρυσό χαλί να στρώσει,
μαζί του, το φεγγάρι θα την πάρει
και θα χαθεί μακριά με θλίψη τόση.
Έχουν γραφτεί δακρύβρεχτα τραγούδια,
κυκλοφορούν γι’ αυτή μυριάδες θρύλοι,
για χάρη της, ακόμα κι αγγελούδια,
διαβήκανε την σκοτεινή την πύλη.
Μ’ αν, μόλα αυτά, ποθείς να περπατήσεις
στο πλάγι της, στη ράχη των κυμάτων,
να ξέρεις, εκκρεμούν πολλές αιτήσεις
κι αν διαλεχτείς, ειν’ θαύμα των θαυμάτων.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
