| |
Κι ήρθες έτσι να με πάρεις
Όμορφη κι ερωτευμένη
Με σβελτάδα και με χάρη
Στις αλυγαριές κρυμμένη
Φόραγες χρυσή μαντήλα
Κι είπες γίνε μου το ταίρι
Μ’ άρπαξες από το χέρι
Μ’ έριξες κάτω στα φύλλα
Και τα εξαίσιά σου χείλη
Τα ροδαύγινα του Απρίλη
Που καρδιές ξέρουν να κλέβουν
Κι οι πριγκίπισσες ζηλεύουν
Τα χειλάκια που μεθούνε
Και που ονειρομαγεύουν
Σα στο στόμα ω! φιλούνε
Και τα χείλη μου γυρεύουν
Ξάφνου τότε ανταμωθήκαν
Και σ’ ένα φιλί ενωθήκαν
Τόσο ατέλειωτο αιώνιο
Το πικρό που κάνει κώνειο
Μέλι και ζωή και θάμπος
Που του Είναι μου ο κάμπος
Κι οι πλαγιές του λουλουδιάζουν
Όλα γύρω πια γιορτάζουν
Ιστορίες παραμύθια
Του φθινόπωρου τα βράδια
Απαλά της νύχτας χάδια
Που γεμίζουν νου και στήθια
Κι αν δε το ‘θελε η μοίρα
Λυρική μου καλομοίρα
Με κλειστά τα βλέφαρά μας
Φτάνουμε τα όνειρά μας
Ομορφιά μου αγαπημένη
Και γυναίκα λατρεμένη
Κι αν περάσουν χίλια χρόνια
Θα ΄σαι δίπλα μου αιώνια
Κι έτσι σφιχταγκαλιασμένες
Οι καρδιές μας θα ευωδιάζουν
Να χτυπούν δεν θα ησυχάζουν
Ως το τέλος ενωμένες
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
