| |
Μ’ έκανες περίγελο σ’ αυτή την κοινωνία
κι όπου βλέπω άνθρωπο να στρίβω στη γωνία.
Να μου λες δεν άκουσα γλυκόλογα ποτέ μου
σαν κλαδί με σκόρπισες στο φύσημα τ’ ανέμου.
Σαν η νύχτα έρχεται ο ύπνος δεν με πιάνει
γιατί μου’ γινες στο νου ιός χωρίς βοτάνι.
Στο ψηλότερο βουνό θ’ ανέβω να μονάσω
μήπως κι απ’ τις τρέλες σου για πάντα ησυχάσω.
Πάνω κι απ’ τα σύννεφα μικρούλα θα’ βρω κόχη
πια να μη με πνίγουνε της έγνοιας σου οι βρόχοι.
Μ’ έκανες περίγελο τη μοίρα μου να βρίζω
και να βλέπω τ’ αύριο αντάμα σου πιο γκρίζο.
Μ’ έχεις για το κέφι σου μονάχα για το τώρα
σαν τον πασατέμπο σου για να περνάς την ώρα.
Σαν η νύχτα έρχεται ο ύπνος δεν με πιάνει
γιατί μου’ γινες στο νου ιός χωρίς βοτάνι.
Στο ψηλότερο βουνό θ’ ανέβω να μονάσω
μήπως κι απ’ τις τρέλες σου για πάντα ησυχάσω.
Πάνω κι απ’ τα σύννεφα μικρούλα θα’ βρω κόχη
πια να μη με πνίγουνε της έγνοιας σου οι βρόχοι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
