| |
Τα κλειστά σου γράμματα.
Τα γράμματά σου δεν τα διάβασα ποτέ
τ’ άφησα σκόρπια, όπως ήτανε κλεισμένα,
πάνω στον πόνο σου κρατούσα και τουπέ,
μα πιό χειρότερα πονούσα κι από σένα...
Μέσα στο άκρατο τυφλό μου εγωισμό
ποτέ δεν έμαθα τι έκρυβαν δικό σου,
ποτέ δεν θέλησα να μπω στον πειρασμό,
-κι ήταν για μένα ένας φόβος το γραπτό σου- !
Όμως το βράδυ τα κρατούσα φυλαχτό
στο προσκεφάλι μου βρεγμένα από το δάκρυ,
κι είχαν αυτό που λαχταρούσα για να δω...
...μα μέσ’ στα όνειρα αναζητούσα μιαν άκρη.
‘Οσες φορές είπα να σβήσω την σιγή,
έρχονταν σίφουνας δυνάστης το εγώ μου,
κι ήταν αυτό που συντηρούσε την πληγή
κι έβαζε κόμπο κάθε βράδυ στο λαιμό μου,
Κι έκρυβα μόνο την σαθρή επιθυμιά
μήπως σαν κάποτες περάσεις το κατώφλι !..
Πόσο ανάξιος σου ήμουνα κυρά !..
μια κούφια φλούδα, κι ένα άδειο, κλούβιο τσόφλι…
...............................
Και μένω κεί, εκστατικά να τα κοιτώ,
έχοντας πάντα για σκιά μου τη μορφή σου,
παίζω στη σκέψη με τους πόθους μου κρυφτό
σαν προσπαθώ να ανιχνεύσω την γραφή σου...
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
