| |
Σιγολάμπεις με πληθώρα
των άστρων καρποφόρα
σε ψάχνω μ'αγωνία
στη φωταύγεια με μανία
ασάλευτα τα ρίγη
φωτιά με τη σιωπή μου σμίγει
αντιφεγγίζουν παγετώνες
τυφλωμένες Βαβυλώνες
Ολόγλυκο τ'αφιόνι
το σχήμα σου κάτω απ'το σεντόνι.
Δεν σε σκεπάζει μιά αχλύς
μα η ιδέα μου σαφής
σε θέλω διακαώς
εραστής έξω φωτός,σοφός
το πάθος πλέον σε πειθώ
εγκώμιο όσο κι αν τυφλό
έλξη με πορεία ελλειπτική
του προορισμένου σου βουλή.
Τ'άγνωστα γινώμενα τώρα γνωστά
μεσουράνημα στα χρωματιστά
πονηροί οι συνδυασμοί
με το ρυθμό του πόθου η επαφή
και είναι αληθές
φθάνει μέχρι τις ακοές
εμείς εντός καμίνου πυρωτής
κι ο έρωτας ληστής
κι όλα εμπρός μα θεατά
τα βήματα όσο επίμονα και θαρρετά
ακολουθεί τις τέφρες πάντοτε χρυσός
αλλά την δόξα την κρατάει ο αετός.
Τέτοια μορφή παίρνει για μάς
ανάμεσα βδομάδων της δουλειάς
κάτι έχει της τυμβωρυχίας
μοιραίος μας της εμπειρίας
αλαφριά να ροβολά
τοιχώματα φθοράς να υπερπηδά
ο πριν στις φάραγγες νεκρός
στήτω στο φώς ζωοποιός
να ποτισθεί ως με βαθιά της η ψυχή
νάρθει η πολλή συγκομιδή
ν'ανοίξουν οι καταπαχτές
τις νύχτες τις μαγνητικές
και μες στο επτάφορτο καμίνι
οτι γίνει ας γίνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
