| |
Θα σ’ αγαπάω ακόμα όσο μου μένει να ζω
κι απ’ τ’ άλικό σου το στόμα ανάσες θ’ απομυζώ.
Κι αν θα’ μαι ράκος και λιώμα και πίκρες χίλιες γευτώ
στο κρύο κι άδειο μου στρώμα θα’ σαι καμίνι καυτό.
Θα σ’ αγαπάω ακόμα δίχως το πώς και γιατί,
δίχως τελεία και κόμμα, στο νου μου θα’ σαι γιορτή.
Σε σώμα που’ ναι σε κώμα γίνε πιστή νοσοκόμα,
μια μάνα όλο στοργή,
να πλημμυρίζεις με χρώμα τον παγερό μου χειμώνα
που νά’ βγει ήλιος αργεί.
Σαν κύμα πάνω μου όρμα απόψε είμαι σε φόρμα
για τρέλες ως την αυγή.
Δεν θα’ μαι δίπλα σου πτώμα κι αλήτης της γειτονιάς
ένα σκουλήκι στο χώμα να με πατά ο ντουνιάς.
Μεθυστικό θα’ μαι πιόμα στα πιο τρελά σου φιλιά,
της μοναξιάς μου το δώμα να το γεμίζεις πουλιά.
Θα σ’ αγαπάω ακόμα δίχως το πώς και γιατί,
δίχως τελεία και κόμμα, στο νου μου θα’ σαι γιορτή.
Σε σώμα που’ ναι σε κώμα γίνε πιστή νοσοκόμα,
μια μάνα όλο στοργή,
να πλημμυρίζεις με χρώμα τον παγερό μου χειμώνα
που νά’ βγει ήλιος αργεί.
Σαν κύμα πάνω μου όρμα απόψε είμαι σε φόρμα
για τρέλες ως την αυγή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
