| |
Κυλούν οι ώρες με τους δείκτες των ματιών σου
Βιάζεσαι πάλι να προλάβεις τη ζωή
Κλέβω κι εγώ από το φως των αστεριών σου
Μιαν ηλιαχτίδα ν' αντικρίσεις το πρωί...
Πόσο μ' αρέσει να βυθίζω στο σκοτάδι
Πόθους κι αγγίγματα..και θύμησες μικρές
Με μόνο φως της αμαρτίας σου το χάδι
Κι αναλαμπές..της ένωσής μας οι στιγμές...
Να με κρατάς..και να σ' αφήνω ν' ανασαίνεις
Να σε κοιτώ..και στη σιωπή μου ν' απαντάς
Είναι η τέχνη της αγάπης..να μαθαίνεις
Χωρίς σχοινιά..τον άνθρωπό σου να κρατάς...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
