| |
Σε περίμενα να’ ρθείς και σού’ ταζα τ’ αστέρια
να στά’ βαζα στα χέρια με το φως τους να λουστείς.
Όμως χάθηκες νωρίς στην άγρια την μπόρα
και μόνος είμαι τώρα σπουργιτάκι της βροχής.
Κι ο καιρός όλο περνά δεν είσαι πια εμπρός μου
και μοιάζει ο λυγμός μου μοιρολόι του βοριά.
Τόση μοναξιά δεν είσαι πουθενά
να μου γεμίσεις τα κενά με τα τρελά φιλιά σου.
Γύρισε ξανά λυπήσου μια καρδιά
που σιγοσβήνει στη γωνιά κaλώντας τ’ όνομά σου.
Άσωτος και κουρελής, τρισάθλιο χαμίνι
για σένα έχω γίνει δίχως ψίχουλα στοργής.
Δω και κει ολημερίς στους κάβους τριγυρνούσα
μην και φανείς κοιτούσα τα καράβια της γραμμής.
Κι ο καιρός όλο περνά δεν είσαι πια εμπρός μου
και μοιάζει ο λυγμός μου μοιρολόι του βοριά.
Τόση μοναξιά δεν είσαι πουθενά
να μου γεμίσεις τα κενά με τα τρελά φιλιά σου.
Γύρισε ξανά λυπήσου μια καρδιά
που σιγοσβήνει στη γωνιά κaλώντας τ’ όνομά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
