| |
Είναι η ζωή ένα παιχνίδι
Μες σε παραξενο κουτι
Και συ στα χερια το χεις ‘ηδη
Χωρίς να ξερεις το γιατί
Εχει το δεμα τ ονομα σου
σε αμπαλαζ αστραφτερο
Δες, πώς να κρυψεις τη χαρα σου
Είσαι στον ανεμο φτερο
Πιο κει άλλος ενας που γελαει
Άλλος που κλεινει το κουτι
Δακρυ στα ματια του κυλαει
Κι Αναρωτιεσαι το γιατί
Λιγο χαρα και λιγο δακρυ
Ζωγραφισμενα σε χαρτι
Λιωνουν στου χρονου το χωραφι
Κι εσυ δεν εισαι καν εκει
Τι πηρες τι αφησες ποιος ξερει
Τι να το νοιαζει το αγερι
Ανεμος είναι και φυσαει
Αν βγεις στο δρομο του σε παει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
