| |
Καμπάνα μακρυά με χαιρετάει
Χορεύω με φτερά αηδονιού
Που γλυκά στ’ονειροπλάνεμα για σένα τραγουδάει
Ζούγκλα της ανάμνησης το χθές μου
Είναι ότι έχει μαραθεί
Γεμάτες νοσταλγία οι προσευχές μου
Υφαίνουν την αγάπη με τρυφεράδα ταπεινή
Γνωρίζω τη μαγεία του έρωτά σου
Την αλήθεια της αρχοντιάς σου
Πότισε τη ψυχή μου με τ’όνομά σου
Δώσε μου την αγάπη της καρδιάς σου
Ξέρω τη μορφή σου που θα συναντήσω
Μες στην εφήμερη ισορροπία των απόκρυφων μου στίχων
Στην έκταση των μαυρισμένων της ζωής μου τοίχων
Δεν ξέρω που στη φαντασία μου να σε αναζητήσω
Δεν ξέρω πως να σου μιλήσω
Με τις καθημερινές του έρωτά μου ιαχές
Με των ενστίκτων μου τις προσδοκίες και τις αναμονές
Ίσως...., αν του χρόνου τα φθαρμένα στη λήθη αποκοιμήσω
Μα εσύ κι ακάλεστη έρχεσαι στ’άναθρα χείλη μου ακόμα
Στο σφυγμό μου αγκυλωμένη ,το αίμα μου ανεβαίνεις
Της νύχτας μου προσκέφαλο στα όνειρά μου παραμένεις
Γυναίκα του ασύλληπτου,ίσκιος της αγάπης στο φευγαλέο μου σώμα
Έρμαιο το βλέμμα μου μιάς γλυκειάς φωτογραφίας σου
Την πήρα,την κρατώ,σαν κάτι δικό σου ξεχωριστό
Του ανδρισμού μου το αδυσώπητο μέγα μυστικό
Ίσως σαν ένα ευχαριστώ στη συμπαιγνία της νοσταλγίας σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
