Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271261 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Να ανασαίνεις και ν'αφήνεσαι
 Αφιερωμένο στον Θεό του ανέμου που φύσηξε μέχρι τα μέρη μου.Δικό σου Τάκη, ν'ανασαίνεις και ν'αφήνεσαι! Καλημέρα σας.
 
Να ανασαίνεις και ν’αφήνεσαι...


Μέσα σε ήλιους κίτρινους και πορτοκαλί κρύβομαι
και κάτι μέρες που μοιάζουν με νύχτες με καταπίνουν....
Κι αφήνομαι....αφήνομαι...αφήνομαι
στα μονοπάτια μιας υπόγειας διαδρομής,
κρυφής απο τον κόσμο και τ’ανθρώπινα.
Κι όλο θυμάμαι....θυμάμαι...θυμάμαι
γιατί διάλεξα να βουτήξω στα άδυτα της μοναξιάς,
κάθε φορά που κοιτάζω μάτια χωρίς χρώμα θυμάμαι...
‘Ανάσαινε’, μου φώναζαν τα κύμματα.
‘Ανάσαινε, αύρα θαλασσινή κι αλμύρα.
Να γεμίζεις τις πληγές ιώδιο να γιατρεύονται,
να κλείνουν,να ξεχνιούνται,να μην πονούν...
Μετά ν’απλώνεις το χέρι σου να χαιδεύεις τους αχινούς
κι αυτοί να σε γαργαλάνε με τις άμυνες τους
και εσύ να παραδίνεσαι έτσι απλά χωρίς μάχες...
Να λες τραγούδια να νανουρίζεις τη φουρτούνα
κι απε να στρώνεις ένα σεντόνι αφρό κι
αργά ν’αποκοιμιέσαι στο γαλάζιο της.
Να ονειρεύεσαι....να ονειρεύεσαι...να ονειρεύεσαι
ταξίδια και προορισμούς και τόπους άφθαστους,
ανθρώπους στοργικούς,γαλήνιους κι ανέγγιχτους,
να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά!
Ύστερα ν’αγγίζεις τρυφερά
τις ουλές που άφησαν τ’αστέρια
όταν έπεφταν βροχή το βράδυ στο κορμί σου,
να παρακαλάς τον άνεμο να φυσίξει να δροσίσει τα σημάδια.
Κι αυτός να φυσάει...να φυσάει....να φυσάει
στο πρόσωπο σου,
πνοή αρχέγονη να απλώνεται στο στήθος,
στην καρδιά,στα κύτταρα σου και να σε παρασέρνει
σε μνήμες και αλήθειες που αγάπησες....’
Και να μην κρύβεσαι πια σε ήλιους,
ούτε σε ανέμους θεικούς...
Μόνο να ανασαίνεις...να ανασαίνεις...να ανασαίνεις...
την αγάπη που ψυθιρίζει το κυμμάτισμα της ψυχής
στη νοτισμένη κοιλάδα της καρδιάς σου,
να ανασαίνεις και ν’αφήνεσαι...



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 20
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Μου γνεφ' η καρδιά, πάρε μυρωδιά το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι...
 
AETΟΣ
23-08-2006 @ 00:28
Μπραβο Δημητρα!!!!!! πανεμορφο αυτο που εγραψες,οσο για την αφιερωση το αξιζει πραγματικα ο υπεροχος ποιητης και ανθρωπος,Τακης που μας ταξιδευει με τα υπεροχα ποιηματα του νασαι παντα καλα και συ και ο Τακης!Καλη σου μερα ::smile.:: ::up.::
kin
23-08-2006 @ 00:48
εεε.... μα.... συγνωμη δηλαδη αλλα...τι μεταλαξη ειναι αυτη?
κι αυτο που με βασανιζει ειναι....δεν θα ξαναγραψεις οπως παλια?
κι αν ξαναγραψεις οπως παλια.... μετα .δεν θα ξαναγραψεις οπως τωρα?
οουυφφ...
με ανχωσες....
χρήστος
23-08-2006 @ 01:08
Ευαισθησίας μοναδικής καλημέρα Δήμητρα
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
23-08-2006 @ 01:12
Ωραία η Κυρία και στα μπερδεμένα. ::up.::
Εγώ βέβαια ξέρεις ότι τώρα προτιμώ τα...στρωμένα. ::laugh.::
AceOfSpades
23-08-2006 @ 01:19
πανέμορφο Δήμητρα ! καλημέρες ..
MAKHS KAURISMAKHS
23-08-2006 @ 01:29
Γεια σο Δήμητρα Πολύ Ωραίο ::rol.:: ::rol.::
Τσακίρη Χαρά
23-08-2006 @ 03:18
Καλημέρα φιλενάδα ..... όπως και να γράψεις εσύ μάτια μου, πλάθεις αριστουργήματα....... Σε φιλώ...... ::love.::
Ektoras_ath
23-08-2006 @ 03:26
::up.::
ΑΙΟΛΟΣ
23-08-2006 @ 04:39
Ανασαίνω και αφήνομαι φίλη Δήμητρα…
Στην διάχυτη συγκίνηση…
Στη φόρτιση και στη μέθη του καταπληκτικού σου ποιήματος…
Με τιμάει πολύ η αφιέρωση σου… Πάρα πολύ…
Το να σου πω ευχαριστώ είναι πολύ λίγο… Ελάχιστο…
Ανασαίνω και αφήνομαι…
Στα μονοπάτια μιας υπόγειας διαδρομής, κρυφής από τον κόσμο και τ’ ανθρώπινα….
Να μου λες τραγούδια, να νανουρίζεις τη φουρτούνα κι απε να στρώνεις ένα σεντόνι αφρό κι αργά ν’ αποκοιμιέσαι στο γαλάζιο της…
Ύστερα ν’ αγγίζεις τρυφερά τις ουλές που άφησαν τ’ αστέρια όταν έπεφταν βροχή το βράδυ στο κορμί σου, να παρακαλάς τον άνεμο να φυσήξει να δροσίσει τα σημάδια…
Κι αυτός να φυσάει...να φυσάει....
Να φυσάει στο πρόσωπο σου, πνοή αρχέγονη να απλώνεται στο στήθος, στην καρδιά, στα κύτταρα σου και να σε παρασέρνει σε μνήμες και αλήθειες που αγάπησες...
Να είσαι πάντα καλά φίλη Δήμητρα να μας χαρίζεις τόσο πανέμορφα ποιήματα…
Ανασαιμιές κι αρώματα…
Σ΄ ευχαριστώ και πάλι…
Καλή σου μέρα… ::smile.::
agrampeli
23-08-2006 @ 06:35
πολύ πολύ πολύ ωραιο ::smile.::
Άθη Λ.
23-08-2006 @ 06:38
Αίολε, ότι και να πω για σένα είναι λίγο...
συμφωνώ και επαυξάνω με τα λόγια της Δήμητρας...
με συγκίνησαν πολύ, και όχι μόνο η Δήμητρα....
να είστε καλά, να δημιουργείτε, να αναπνέουμε κι εμείς από την αύρα της ψυχής σας ::rol.::
ειρήνη
23-08-2006 @ 09:35
πολύ όμορφο Δήμητρα !!
Ri@89
23-08-2006 @ 09:51
::smile.::
BETTY BOOP
23-08-2006 @ 09:52
απτα καλυτερα που διαβασα ποτε!
ofilia
23-08-2006 @ 14:11
δημιουργεις....δημιουργείς ...δημιουργεις...
πλάθεις πλάθεις πλάθεις
λογια κι εικόνες
αισθηματα και συναισθηματα
χαρας ερωτα αγαπης...
τοσο πολυ μαγευτικο...
θα το ακούσεις αυριο Δημητρα.....
Σκιά
23-08-2006 @ 14:46
Πανέμορφη αφιέρωση με την υπογραφή της Δήμητρας.Όταν γράφει η ψυχή όλα μοιάζουν αλλιώς.Ο ήλιος γίνεται πιο λαμπρός, τα φεγγάρια κολυμπούν σε καθάρια νερά και τα όνειρα παίρνουν άλλη διάσταση.Να γράφεις για να μας ταξιδεύεις.Φιλιά και καληνύχτα.
TAS
23-08-2006 @ 15:55
'Υστερα ν΄αγγίζεις τρυφερά τις ουλές που άφησαν τ΄αστέρια...
ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
24-08-2006 @ 14:43
Μυρίζει μεσημέρι ...κάπου στη Μεσόγειο
Ri@89
24-08-2006 @ 16:28
::smile.::
Akarayan
20-09-2006 @ 12:10
Αχ, Δήμητρα μου! Αχ χέρι μου ευλογημένο!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο