| |
"Η Μελένια"
Σαν άγγιξε τ απόγευμα η μέρα
του γύρισε την πλάτη η Μελένια .
Την έβλεπε να φεύγει λυπημένη
θολή εικόνα κι η θηλιά δίπλα λυμένη.
Την ένιωσε πως χάνεται, γλιστράει
ποτάμι που ποτέ του δε γυρνάει.
Τα ίδια του τα χέρια την τσακίσαν
Τι κιαν την λάτρεψαν σα μίσος την κράτησαν.
Πουλιά που πέταξαν μαζί της οι ελπίδες
δεν έχουν φτέρωμα μα κοφτερές λεπίδες.
Όλες τις θύμησες χωρίζουνε στα δυό
Μαζί κι εκείνον που 'ταν δήμιος μα κι αμνός.
Γραμμές μονάχα σε όλες τις σελίδες
Αφού οι μέρες, από τότε γίναν ίδιες.
Πήρε τα πάντα μαζί της η Μελένια
το μέλι, τα μελάνια, τα γραμμένα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
