| |
Αυτά που φαίνονται αχνά σημάδια
στην αδειανή του ορίζοντα γραμμή,
δεν είναι βράχοι, ούτε καράβια,
μονάχα σκέψεις που ταράζουν τη ψυχή.
Είναι δικές μου μα στα μάτια σου ανήκουν,
είναι δικές μας και τον κόσμο σου κοιτούν,
ψάχνουν ατέλειωτα κι απάντηση δεν βρίσκουν,
για μιαν αγάπη ταξιδιάρικη ρωτούν.
Αυτά που φαίνονται σαν άσπροι γλάροι,
μες το σκοτάδι, μες την καταχνιά,
φτερά δεν έχουνε, ο αγέρας θα τα πάρει,
κλεμένα όνειρα που φεύγουν μακριά.
Είναι δικά μου, αλλά πάρτα στα χαρίζω,
είναι δικά μας, αλλά δεν τα θέλω πια,
αφού την πόρτα σου χτυπώ κι όλο δακρύζω
και στην καρδιά μου βασιλεύει η ερημιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
