| |
Η βροχή στάζει στο τζάμι δυο λέξεις θέλω να σου πω
Μα το πρόσωπο σου πλέον δεν κοιτάζει πια εδώ
Χάθηκες σαν μια σταγόνα που στο πάτωμα κυλά
Κι έφυγες μια κρύα μέρα και μου μάτωσε η καρδιά.
Κι όσα θέλω να φωνάξω, κι όσα θέλω να σου πω
Μόνος πάλι θα ουρλιάξω που δεν είσαι πια εδώ
Τρεμοσβήνει η ψυχή μου θάρρος ψάχνει για να βρει
Μα γυρίζεις στο μυαλό μου κάθε ώρα και στιγμή.
Βράδυ πάλι του θανάτου και εγώ μόνος μου εδώ
Στη γωνιά μου καθισμένος προς στο δρόμο να κοιτώ
Ίσως λέω στο μυαλό μου πως θα' ρθεις και θα φανείς
Μα καλά μες στην καρδιά μου ξέρω πως έχεις χαθεί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
