| |
Θύελλας χρώμα πανηγύρι στο βάθος
Σε κoιτάζω μες στα μάτια βαμμένος
Ανασύρω το κοιμισμένο πάθος
Με αγνή φωτιά είμαι όλος καμωμένος
Σου δώρησα την πρωτινή καρδιά μου
Δανείστηκα μιάν άλλη ρωμαλέα
Μυρωμένη με τα μύρια όνειρά μου
Τα γαλάζια,τα λευκά και τα ωραία
Κι αυτην ενώπια σου που την ανοίγω
Τρελλή μες στη χαρά του έρωτά της
Που λαχταράει να δραπετεύσει λίγο
Και ξεφεύγει σαν πουλί απ τη φωλιά της
Νιώθω τη βαθιά την απέραντη σου όψη
Τις νύχτες του καημού είμαι ο αδελφός σου
Εσύ η αγιασμένη ιδέα κι εγώ στην κόψη
Αν θάμαι όσο κι εσύ ο σύντροφός σου
Βγάζω τη φλούδα της παλιάς μου τύψης
Τύψη που θάρθει θάναι της ανίας
Αντίλαλος της λυρικής μου θλίψης
Που σ'αγαπάω μιλάω λόγια της αγωνίας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
