Κερνά ο έρωτας με ρόδα την καρδιά
Οι γαλαξίες της αγάπης την ληστεύουν
Μια καμαρούλα μεθυσμένη γιασεμιά
Κι οι εραστές με δίχως όπλα να παλεύουν...
Περνούν οι ώρες.. μα ο χρόνος σταματά
Λες και δεν βιάζεται το σήμερα να φύγει
Χτυπούν καμπάνες σ' εκκλησιές του πουθενά
Κάποιος Παράδεισος τις πύλες του ανοίγει...
Κι είναι μια μέρα μοναχά.. και μια βραδιά
Μέσα στο άπειρο.. σταγόνα από δάκρυ
Ίδια η πίκρα κι η χαρά σε μια ματιά
..Όλα θα σβήσουνε στου ουρανού την άκρη...
Έλα ρυτίδες να χαράξουμε μαζί
Με το νυστέρι της ζωής το τροχισμένο
Άσε τους άλλους νά 'χουν μια ζωή πεζή
Καθένας γράφει το δικό του πεπρωμένο...
