| |
Καθισμένος στο μπαλκόνι
Η βροχή με ανταμώνει
Σε μηνύματα η φωνή σου
Συντροφιά με τη μορφή σου
Ένα ένστικτο όπως πρώτα
Ξαφνικά, χτυπά η πόρτα
Το ‘ξερα
Ότι θα ξαναγυρίσεις
Το ’νιωθα
Πως θα ‘ρθεις να μ’ αναστήσεις
Ήτανε
Θέμα χρόνου να τολμήσεις
Την καρδιά
Τη δικιά μου ν’ αγαπήσεις
Δύσκολα
Κύλησε για μένα ο χρόνος
Έμεινα
Μήνες, χρόνια, τόσο μόνος
Ο Θεός
Σ’ έστειλε ξανά σε μένα
Δύο μισά
Ενωθήκαν, γίναν ένα
Ξημερώνει κι είμαι σπίτι
Νιώθω κάποια χαρμολύπη
Στο βινύλιο τώρα παίζει
Το τραγούδι που σ’ αρέσει
Ένα ένστικτο όπως πρώτα
Ξαφνικά, χτυπά η πόρτα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
