| |
Σε βλέπω σαν προστάτη και σε λαχταρώ
σ'ακούω σα μυστική φωνή στο σώμα μου βαθιά
μεταξύ των δύο σε μια συγκέραση ζώ
πλανάται η αγάπη με εμφανή τα φτερά
Η αγωνία γεννιέται τώρα πως να σε χαρώ
και η καρδιά που σαν καταρράχτης αναβλύζει
της πεθυμιάς μου κάθε πόθο σπαρταριστό
βάλθηκε σαν αστραπή ν'αναγνωρίζει
Όμως το καταπέτασμα σε λίγο θα σκισθεί
θερινών χαρίτων θα σημάνει ο κατακλυσμός
πηγάδι αστέρευτο η έγνοια σου και η στοργή
οι ανασασμοί σου μύρο του ήλιου υψωμός
Χαίρε της αγάπης ώρα κι άσπρη αυγή
η κατάργηση της νύχτας είναι πια ολοσχερής
αντίο ζωή φευγάτη προϊστορική
σαν πουλάκι η μέρα φτάνει αβαρής
Γίνε μοίρα μου κι αγνό μου ριζικό
κι έλα πάρε με μαζί σου
δεν έχω στράτα να διαβώ
άλλη απο τη δική σου
Μιά λαμπρή μέρα στην κάμαρά σου
όλο φώς ,τραγούδι μουσική
μια νύχτα κρυφή στη φλογερή αγκαλιά σου
μεστωμένη απο χάδι και γλυκό φιλί
Φωτεινό ξαπόσταμα της καλοσύνης σου η δροσιά
και να τυφλώνομαι στο στρώμα σου σα γέρνω
αχ,και να ελευθερώνομαι μπροστά στην άραχνη νυχτιά
πάνω στο σώμα σου γυμνός που αργοδιαβαίνω
Ένοχη κι αμαρτωλή δεν είναι η χαρά
που την αχτινοβολία της αγάπης φανερώνει
τυλίγω την ψυχή μου στα λαμπερά σου τα μεταξωτά
άπειρο το σ'αγαπώ που ο πόθος μου ανέμελος απλώνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
