| |
Βυθίσματα φυγής
της θλιμμένης ψυχής
για 'κείνη τη διαδρομή
που πήρε μιαν αυγή
σαν πίστεψε ότι εκεί
ρόδινη και γελαστή
ανοιξιάτικη χρωματιστή
θα ήταν... η ζωή.
Μα ήταν τα φιλιά
τόσο δροσερά'
και οι αγκαλιές ζεστές
σαν την φωτιά καυτές.
Και ξάφνου το καρφί
και ξάφνου μια πληγή
που άνοιξε ρωγμή
και μαύρισε η ψυχή.
Και τώρα η σιωπή
και τώρα η φυγή
το χρώμα πια γκρι
και η ομίχλη πυκνή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
