| |
γύρισα γιατί είναι ο κόσμος πιο βαθύς
ένας ρυθμός στο πλευρό μου παραστάτης
και μεσα στο τρικύμισμα εγώ της χλαλοής
του ονείρου κυνηγός μα και προστάτης
σ’άκουσα κι άφησα πίσω χνάρια λαμπερά
στην αμίλητη ζωή να ταξιδεύουν
έκρυψα την όψη μου με τα ξεφωνητά
του πόνου οι λαλητές μη με γυρεύουν
τρέχω τρελλός στα τρίστρατα της κακοκαιριάς
ταραγμένα ας πλανευτούν τα μάτια μου
όπου το θάμπωμα ρίχνω φώς της ξαστεριάς
να μεθύσω τα άσμιχτα κομμάτια μου
ξεπέρασα τα σύνορα της υπομονής
όσο με θρέφει ο έρωτας θ’αχνίζω
ξεχωριστος και ασύγκριτος σου γητευτής
στο κορμί σου πάνω θα λαχταρίζω
το χρόνο αδιάφορος ίσα τον προσπερνώ
τα βήματά μου αλλιώτικαα τα νιώθω
μαζί σου πάλι ορθός προς τ'άστρα θ'ανεβώ
βιάζομαι ίσως ξυπνήσω και τον πόθο
βόηθα να κρατήσω την αλύγιστη καρδιά
στα νυχτέρια της ταιριάζει γοητεία
σκέψη δεν θ'αλλάξει των ονείρων τη σειρά
θ'ανθίζει και στην καταχνιά η λατρεία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
