| |
Στο τελευταίο μου ταξίδι χωρίς τέλος,
αφού ποτέ δεν βρήκα προορισμό,
τα φύλλα της ψυχής μου ανέμοι παίρνουν,
και κάθε με δάκρυ ποτισμένο καημό.
Θα σας ξεχάσω όλους στον κόσμο, αλήθεια,
θα σας προδώσω απόψε κι εγώ,
με αγάπη θα ξεχάσω ότι κοστίζει,
στην ψυχή μια σταγόνα έστω νερό.
Θα φυτέψω πάλι τα όνειρά μου,
στο χώμα το φρέσκο της λησμονιάς,
και με αλήθεια θα ποτίσω τον σπόρο,
που στους βράχους δεν βρήκε φωλιά.
Το ρόδο του θα μυρίσω και θα ξυπνήσω,
χωρίς μνήμη σε μια αγκαλιά,
δεν θα ξέρεις απο που έχω φτάσει,
ούτε εγώ πως σβήνει η καρδιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
