| |
είναι όμορφα εδώ μπορώ λοιπόν να μείνω
αόρατος ριγμένος ακέριος στο σκοτάδι
μόνο που θα φαίνεται του ματιού το ασπράδι
αόριστο σημάδι μου, ανάγυρτο σαν κρίνο
μου κόβεται η ανάσα τι ησυχία άγια
καλοδεχούμενη και χιλιοζητημένη
μια ξεχασιά μια θύμηση ξεκλειδωμένη
μισή μισή,σάμπως σμιγμένη με κουράγια
αφήνομαι απέναντι στα τόσα βλέματά σου
δεν θέλω νάμαι κάτω απο το χώμα και να βρέχει
κι ύστερα ντυμένη πέτρες η γαλήνη μου να τρέχει
βασταγμένη απο τα κρυμένα σπαρταρίσματά σου
μην είναι το άλλο μέρος της ζωής βαθύ βαθύ
γλαυκό και πράσινο το χτεσινό και το αυριανό
που σε τραγούδι λύνεται στομώνει τον καημό
οτι είδαμε κι οτι μαντέψαμε το στόμα θα το πεί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
